Kalemimle Dünya!

Bardak bardak şekerli pardon paralı bayramlar. Bayramda kim para yerine şeker ister ki Allah aşkına. Bayramda Berlin'de olacağımı düşünmüyordum. Aslında bayram olduğunu bana gelen toplu mesaj gönderimlerinden öğrendim. Berlin'de dün Parlemento binasını, Brandenburgtor'u, Katledilen Yahudiler Anıtı'nı, bi de yemek yemek için tavsiye üzerine Orient Eck'e gittim. Gerçekten güzeldi keyif aldım gezdiğim yerlerden de yediğim dönerden de. Brandenburgtor'u çizme sebebime geleyim, buranın en ünlü yeri bana kalırsa (metroların camlarında falan hep Brandenburg var) Biliyorsunuz ben de çoğunlukla popüler şehir simgelerini çiziyorum. Yine hızlı bir çizim oldu (Başka şansım yok, genelde trenlerde çiziyorum.) Fotoğrafı çekerken çok zorlandım bu sefer. Her yerde turist ve kapalı bir hava vardı. Fotoğraf çekerken başlıca sorun olan şey havanın kapalı olması ya da ters ışık oluyor. Berlin güzel, metroyla her yere ulaşım kolay (biraz karışık ama), hava kapalı, insanlar ich bin rahat.

Friedensreich Hundertwasser tarafından tasarlanmış bu eve Viyana'ya gelmeden önce nerelere gidilir, nerelerin görülmesi gerekir araştırmalarını yaparken denk geldim. Evi gördüğüm an dedim bu evi bardağa çizicem. Bir ressam tarafından tasarlanmış bu ev beni aşırı etkiledi. Üstelik bu ev beni yansıtıyor. En basitinden evin şortumla olan uyumu aynı. Ruhumla olan uyumuna ise hiç girmiyorum. Evin diğer evlerden farkı hiçbir yerinde düz öğe kullanılmamış olması. Ve evin terasları 250 adet ağaç ile yeşillendirilmiş. Düşünebiliyor musunuz, biz ev yapmak için ağaç kesiyoruz, adam ev yaptırıyor ve ağaç ile yeşillendiriyor.

Brugge kesinlikle şahane bir yer. Taş evlerin içinde Orta Çağ zamanlarını bi nebze olsun hissettim. Masallarda mekan belli olmaz ya, Brugge'a masallardaki mekan diyebiliriz. Kendimi bi ara Fiona'yla evlenmeye krallığa giden Shrek gibi hissettim. Bi ara da kralın soytarısı gibi. Amsterdam'ın ardından Brugge görsel zevkimi katbekat arttırdı. Tabi sadece görsel zevk değil. Biranın memleketinde bir sürü farklı biralar tattım. Mükemmel olmasa da güzel waffle yedim. Patates kızartmaları güzeldi fakat sosları daha da güzeldi. Bi ara at binip şehri turladım, kaleme gidip güzellee güzeli prensesimin elinden üzüm yedim demek isterdim ama şakasını yapabiliyorum sadece. Herneyse başlarda Brugge'de ne çizeceğim hakkında bir fikrim yoktu. Gezerken içimden "lan ne çizicem ben burada her yer harika, burayı resmedemem bardağa" diye düşünüyordum. Sonra saat kulesi yani Belfly of Brugge'u gördüm ahanda bulduuuum" dedim (Şahane bir yapı şehrin meydanında zaten bana adres tarif eden herkes saat kulesine göre tarif ediyordu düşünün yani.). Gezdikten sonra camping alanına gittim. Hava gezerken sıcaktı, akşam soğudu (Tipik İstanbul davranışları). Ve soğukta çizim yapmak zorunda kaldım 45-50 dakika soğukta elim titreyerek çizim yaptım. Sonunda tatmin edici bir sonuca ulaştım tabi.

Dün Prag'a geldim. Trenle Prag'a gelirken ne çizeceğimi düşünüyordum. Tripadvisor'a bakıyorum, Astronomi Kulesi, Old Town, Kafka Müzesi falan derken bardağa çizilmesi pek cazip olmayan şeyler gördüm. Sonradan listenin aşağısına indikçe Prag'a gelen herkesin yaptığı şeyi gözden kaçırdığımı farkettim. Dancing House ile fotoğraf çekilmek. O an kafamda şimşekler, uçan tekmeler, yumruklar, taklalar çaktı. Dedim fotoğraf çekilmektense bu kadar meşhur bir yeri çizeyim. Hemen bir Mc Donald's bulup çizmeye koyuldum ve sonuç ortada. Kendi dans evimi yaptım ve size kendi dans evimle olan pozumu sunuyorum.

Kopenhag, tatlı insanları rahat, saygılı ve hoşgörülü. Her köşe başında bir bira şişesi yahut bardağı... Nyhavn caddesi, evleri, bisikletler, muazzam yapılar... Kopenhag'a akşam saatlerinde geldim. Tren istasyonunda internet bulup hemen haberleşme işini halledip kalacak yer bakmaya başladım. Geç saatte geldiğim için çoğu yer kapanmıştı ve yürürken gözüme Starbucks takıldı. Çadır kurmadan önce tuvalet işini halledip çizimi yapayım bari dedim. İlkten çalışanları kabul etmedi ama yaptığım işi anlattıktan sonra sahibi bira ısmarlamayı teklif etti, 'coffee please' diyerekten kahvemi yudumlayarak Ørstedsparken diye bir parka gittim. Çadır kurmak için harika bir yer tavsiye ederim. Çadırı kurup hemen Starbucks'ta çizdiğim Christiansborg Sarayı'nı renklendirmeye koyuldum. Ertesi gün çadırı hemen toplayıp fotoğraf çektirmeye gittim ve sonuç bu. Bunu çekilişten sonra paylaşıcaktım ama dayanamadım.

Ne zor oldu şu Paris'e gelmek. Belçika'yı gezdikten sonra Railplanner'dan tren saatine bakıp hemen trenin bulunduğu perona gittim. Trene tam girecekken tren için rezervasyon gerekiyor rezervasyonsuz giremezsin tepkisiyle karşılaştım. Alelacele rezervasyon yaptırmaya gittim. Tahmin edin noldu? Yarına kadar trenlerin hepsi doluymuş. Üstelik trenin rezervasyon ücreti 20 euro. İçimden ulan bu interrail bileti ne işe yarıyor dedim ama boşa tabi. Sonra alternatifleri soruyorum görevliye tabi nasıl farklı yollardan gidebiliriz falan. Kadın 2 aktarma yapıp metro kullanarak gidebilirsiniz o da size 30 euroya patlar dedi. Ben de ücretsiz gidiş yok mu dedim tabi. Yok dedi sonra yine gittim başka bir gişeye sordum adam yardımcı oldu bayağı. Ücretsiz gidişi anlattı ama ertesi gün 4.46'da 4 aktarma ve 5 saatten fazla sürüyordu. Yapacak başka bir şeyim olmadığı için iyi madem dedim. Sokakta sabahlamak zorunda kaldım. Belçika meydanında gece geç saatlere kadar insanlar yere oturup kafa buluyorlar, birkaç saykonun delice söylemleri dışında pek bir şey olmadı sabaha kadar zaten polis kuş uçurtmuyor. Ahaha çocuğu teki meydanda bir saksıya işediği için ceza yiyordu az daha öyle diyim. Uykusuz ve yorgun bir şekilde trene bindim. Trende sarsıntılarla Eiffel'i çizmek zorunda kaldım (Zaten ne zaman doğru düzgün bir ortam oluyor ki.). Renkli kısmı da hostele geldikten sonra Eiffel Kulesi'ni görmeye gitmeden önce yaptım. Hostele geldim ama hiç dinlenemedim. Bir sonraki çizime başladım bile öyle söyleyeyim. Oldukça yoğun ve hareketliyim. Zorlanıyorum ama döndüğümde çok güzel bir şekilde hatırlayacağım bu anları eminim.

Dümdüz bir ülke, herkes bisiklet sürüyor. Deniz seviyesinden alçak, nüfus yoğunluğu şu sıralar tıklım tıklım, su yüzünden yamulmuş evler, adım başı su kanalları, tekneler, bisikletler, bisikletler. Amsterdam kesinlikle gezdiğim yerler içerisinde en beğendiğim şehirlerden. Buranın kendine has bir tarzı var. İnsanları hakkında pek yorum yapamayacağım ama aksilerine sıkça denk geldim. Ot satışının serbest olduğu bir ülkede marketten bira alırken kimlik soruyorlar. Rahat bir ülke, polisler bisikletle falan geziyor hatta bedava Heineken birası dağıtan bir kızdan bira alıp içebilecek kadar rahatlar. Bugün yağmurlu bir havaya denk geldim. Yağmurlu da güzel burası çünkü turistleri evde, hotellerde tutuyor yağmur. Herneyse bu bardak bana göre Amsterdam'ın özeti. Kırmızı bisikleti çok sevdiğim için çizdim.

Gamla Stan, Stockholm'ün bu eski şehrinde gezmek benim için çok keyifliydi. Eski zamanları yaşattı bana burası, güzel hissettirdi. Bu meşhur evlerin yanında Nobel Müzesi vardı, kadından bir bilgi aldım müze hakkında Alfred Nobel'in ilk ödülü eski zamanlarda verilmiş ödüller falan var dedi. 80 isviçre kronuydu. Çok bana hitap eden bir yer olmadığı ve girdiğimde de sadece bakıp hmm güzelmiş diyeceğim için vermedim o parayı. Yemek daha cazip geliyor. İskandinavya'da uzunca süre Nutella, fıstık ezmesi, ton balığı ve muz tüketince insan yemek arıyor. Fotoğrafın hikayesine gelince evlerin yakınında güzel bir açı yakalamak için dolanırken bu sokaktaki çizim yapan abi gözüme çarptı. Hemen ampül çıktı kafamda. Hemen gittim abinin yanına, güzelce anlattım hikayemi hemen kabul etti çizimi bırakıp. Bir hayli uğraştırdım adamı fotoğrafın içime sinmesi için sabırlı adamdı kendisine buradan selam olsun. Çalışmalarımı çok beğendi bu arada, gurur duydum tabi. Çizen insanları buluyorum sürekli umarım daha çok karşıma çıkar böyle insanlar. Yol sanatçılarla dolu.